“Atatürk’e Koştum” adlı metni noktalama işaretlerine dikkat ederek sesli okuyunuz ve ilgili çalışmaları yapınız.

“Atatürk’e Koştum” adlı metni noktalama işaretlerine dikkat ederek sesli okuyunuz ve ilgili çalışmaları yapınız. ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

3. Sınıf Türkçe Çalışma Kitabı Cevapları MEB Yayınları

“Atatürk’e Koştum” adlı metni noktalama işaretlerine dikkat ederek sesli okuyunuz ve ilgili çalışmaları yapınız.

2. Aşağıda verilen Atatürk konulu çağrışım zincirini devam ettiriniz.

Cevap:

ATATÜRK → Bağımsızlık → Lider →Ülke→ Mücadele

“Atatürk’e Koştum” adlı metni noktalama işaretlerine dikkat ederek sesli okuyunuz ve ilgili çalışmaları yapınız.

ATATÜRK’E KOŞTUM

O gün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bay- ramı’ydı. Nurhan Hanım, torununu öperek ona “Bayramın kutlu olsun güzeller güzelim.” dedi. Kendisi de bir çocuk kadar mutluydu. İçi kıpır kıpır, sevinç doluydu.
“Sen Atatürk’ü hiç gördün mü büyükanne?”
“Ah yavrum, ben o kadar bahtiyar biriyim ki… Allah bana o büyük insanı görmeyi nasip etti. Hem de inanamayacağın kadar yakından gördüm onu.” “Sahi mi?” diye sordu torunu. “Evet, sahi.”
“Çok şanslısın büyükanne. Peki, nasıl gördün?”

Atatürk’e Koştum Metni Cevapları Sayfa 20

“Ben de o zamanlar senin gibi küçücük bir çocuktum. Annem öğretmen olduğundan, beni her gün okula götürüp getiriyordu. Henüz dört-beş yaşlarındayken okumayı yazmayı sökmüştüm. Şiir okumayı ve ezberlemeyi çok severdim.
Herkes bana şiir okutturup dururdu. Babam gazeteciydi. Onun için Atatürk’ün ne zaman, nereye gideceğini bilirdi. Atatürk, bir gün İktisat Kongresi için İzmir’e gelmişti. Babam beni de alıp o salona götürdü. İçerisi çok kalabalıktı.
Babamın görevi gereği en önde oturuyorduk. Atatürk o kadar yakınımdaydı ki… Birden dayanamayıp yerimden kalktığım gibi koşarak Mustafa Kemal’e yöneldim.
Küçük bir kızın koşarak kendisine geldiğini gören Atatürk, beni iki koltuğumun altından tutup kaldırdı. Sonra dizine oturtup ‘Adın ne?’ diye sordu bana. ‘Nurhan.’ dedim. ‘Çok güzelmiş.’ deyince şaşırdım. Hemen, ‘Sana şiir okuyayım mı?’ diye sordum. Gülümseyerek başını ‘Evet.’ anlamında salladığını dün gibi anımsıyorum.
Ezberlediğim en güzel şiirlerden birini okudum. Gözlerinin gururla parladığını gördüm. Çok hoşuma gitmişti. Başımı tekrar sevgiyle okşadı. Okuduğum şiirin şerefine, beni ödüllendirmek için yaverini yanına çağırıp ‘Bu yavruyu arabaya bindirerek bütün İzmir’i gezdirin.’ dedi.
Heyecanlandım. Gerçi bir süre daha yanında kalsaydım çok mutlu olurdum. Yaver elimden tutup beni Atatürk’ümün arabasına bindirdi.
Araba caddelerden geçerken dışarıdaki insanlar Atatürk’ü de içinde sanıp coşkuyla el sallıyorlardı. Bense ayakta, büyük bir şaşkınlıkla çevreyi ve el sallayanları seyrediyordum. Öylesine mutlu ve gururluydum ki hiç sesim çıkmıyordu. Bana büyük bir onur bahşedilmişti. Sanki birden kocaman bir kız olmuştum.
Ertesi gün annemle okula gittim. Öğretmenler etrafımı sarıp bana ne hissettiğimi sordular. Duygularımın yoğunluğundan o gün çok uslu bir çocuk olduğumu düşünüyordum. Gözlerim sevinçle ışıldayarak ‘Çok usluydum, çok! Kelebekler kadar da mutlu…’ dedim.”
Torunu, gözleri hâlâ o günün anısıyla ışıldayan büyükannesine imrenerek baktı. “Ah büyükanneciğim, gerçekten de çok şanslıymışsın. Hem de pek çok …” dedi.
Zühal İZMİRLİ – Yücel İZMİRLİ

***3. Sınıf Türkçe Çalışma Kitabı Cevapları MEB Yayınları Sayfa 19 hakkında söylemek istediklerinizi aşağıdaki yorum alanına yazabilir, emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilirsiniz.