Anadolu Adı Serbest Okuma Metni Cevapları (6. Sınıf Türkçe)

Anadolu Adı Serbest Okuma metni cevapları ve soruları, MEB Yayınları 6. sınıf Türkçe kitabı Sayfa 40-41 (Millî Kültürümüz Teması)

Anadolu Adı Serbest Okuma Metni Cevapları

Anadolu Adı Serbest Okuma Metni Cevapları (6. Sınıf Türkçe)

Anadolu Adı Serbest Okuma Metni Cevapları Sayfa 40

ANADOLU ADI

Güzel ülkemin büyük parçasını oluşturan Anadolu topraklarımızın bu adla anılmasının çeşitli hikâyeleri vardır. Bu efsanelerin her biri ayrı bir güzelliği sergiler, dinleyenleri kendisine çekiverir. Bu efsanelerin ikisini aşağıya alıyoruz.
İlk efsanemizi, Anadolu’muzun nice efsanesine can veren Mehmet Önder’in kaleminden seçiyoruz:
“…Şöyle Anadolu’nun ortasına, Ankara’ya yakın Kızılcahamam’a kadar uzanınız. Biraz ileride Taşlıca köyü var. Köyün yanı başında bir taş oluk, oluğun yanı başında da bir yatır vardır. Anadolu dile gelir, ağızlar açılır, başlar anlatmaya…
Türk sultanı asker toplar, sefere çıkar; dağ taş, dere tepe aşarlar. Ağustos güneşi, dudakları çatlatır, asker “su!..” diye kıvranmağa başlar. İşte bu sırada, ta karşıki tepelerden omuzunda ayran bakracı, ak saçlı bir nine görünür. Yanık dudakların tek umudu bu ihtiyar anada… Kadın, buradaki taş oluğun başına gelir, ayranını döker. Askerler oluğun başına üşüşürler. Manga manga, bölük bölük ellerindeki bakır mataraları doldururlar.
“Doldur oğlum!” “Dolu ana…”
“Doldur yiğitlerim!”
“Ana dolu…”
İhtiyar anne “Doldur!” dedikçe askerler “Ana dolu!” diyerek buz gibi ayranla bağırlarını serinletirler. Öyle ki bir bakraç ayran, koca bir ordunun susuzluğunu giderir.
O güne dek “Belde-i Rum” olan bu kutsal toprakların adı da “Anadolu” olur.
Oluğun yanındaki mezarın bu ihtiyar, keramet sahibi anaya ait olduğunu söylerler ve ziyaret ederler. Hatta son yıllara kadar bu mübarek ananın köyü olan Taşlıca’dan vergi alınmadığını da ilave ederler.

Anadolu Adı Serbest Okuma Metni Cevapları Sayfa 41

İkinci efsanemize gelince…
Hacı Bektaş Veli, bugün Nevşehir’e bağlı Hacıbektaş ilçesinin bulunduğu, o zamanki adıyla Suluca Karacahöyük denilen yere gelir. Kadıncık Ana’yı, bugün de akıp gitmekte olan derede çamaşır yıkarken görür. Hacı Bektaş Veli’nin karnı çok acıkmıştır, yanında yiyeceği de yoktur. Kadıncık Ana’ya yaklaşır:
“Bacım, der, karnım aç. Hak rızası için biraz yiyeceğiniz yok mu?”
Kadıncık Ana’nın evinde yiyecek bir şey yoktur. Karşısındaki dervişe verse kendisi aç kalacak; dervişin hâline acır ona da “Yok!” demek içinden geçmez. Hele hele bir dervişin yüzüne karşı “yok” demeyi hiç uygun görmez. Yanında oynamakta olan kız çocuğunu çağırır:
“Git, içeri bak bakalım, bir şey varsa al da gel.” der.
Çocuk koşa koşa evlerine gider. Çocuk eve bir gelir ki her taraf yiyecekle dolu… Sandıklar, kaplar, kiler hep dolu. Evlerinde fazla bir şeyin olmadığını bilen çocuk bu hâle şaşırır ve şaşkınlıkla, o sevinçle evden dışarı fırlar. Bir yandan da Kadıncık Ana’ya bağırır:
“Ana doluuuu!”
İşte o günden sonra bu topraklara “Anadolu” adı verilmiştir. Öyle derler eskiler ama yeniler neler derler, bilemeyiz.

Cevap: Bu sayfada “Anadolu Adı Serbest Okuma” metni bulunmaktadır. 

***Anadolu Adı Serbest Okuma metni cevapları Sayfa (40-41) hakkında söylemek istediklerinizi aşağıdaki yorum alanına yazabilir, emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilirsiniz.